Heimsveldid Frakkland

Í tónlistarsögu fékk ég ad vita ad menn hefdu ekki gengid med hárkollur í eina tíd vegna thess ad thad vaeri flott - heldur vegna thess ad allir rökudu af sér hárid reglulega enda grálúsugir og flaernar skoppandi af theim og á.

Púdur og andlitsfardi gaf hraustlegt og gott útlit enda annar hver madur med psoriasis, kládamaur, skítaexem eda eitthvad thadan af verra.

Í Versölum, musteri vestraennar menningar, voru engir kamrar. Menn losudu bara thar sem their stódu eda skruppu bak vid gardínurnar til ad míga í hlandrennurnar medfram veggjunum. Hugsa sér ad vera staddur á tali vid undurfrída glaesiklaedda jómfrú sem alltíeinu laetur einn feitan vada undan krínólínunni?!

Vá.

Í tónlistarsögu fengum vid líka ad vita ad hundar kettir, mýs, rottur og jafnvel staerri húsdýr hefdu valsad um spegilklaedda gangana og lagt sitt af mörkum til saurmengunar hallarinnar. Thegar verst lét og fnykurinn aetladi alla ad kaefa baettu menn bara adeins á ilmvatnid. Djíses kraest...

Thegar langthrádur draumur raetist og ég kemst loks til Versala aetla ég ad bidja leidsögumanninn ad sýna mér hlandthraernar.

Thad hlaut ad vera gild ástaeda fyrir thví ad Frakkar fara aldrei í bad.


Víóluskrímslid - klósetthúmor