Tune it or die

Thad er átakanlegt ad horfast í augu vid thad ad thegar manni fer fram í hljódfaeraleik verdur madur líka mjög faer í ad greina villur og heyra thegar madur spilar falskt. Thegar madur er haettur ad greina neitt annad en falskar nótur á madur ad taka sér pásu og fara ad sofa. Thad gerdi ég í dag. Thad var gott.


Pöddur

Lífríkid í Húsi Hinna Töfrandi Lita leitar mjög eftir mannlegum kontakt thessa dagana. Í gaerkvöldi steig ég á stóran stökkan snigil thegar ég fór út í gard ad ná í hjólid mitt. Undir hnakknum var staerdarinnar könguló sem gerdi uppreisn thegar ég gerdi mig líklega til ad rífa hjólid út úr vefnum hennar. Thegar ég kom heim og aetladi ad skella mér í sturtu fyrir svefninn var kakkalakki búinn ad hreidra um sig í badsvampinum mínum. Thad gerist ekki vidbjódslegra.


Kjaftandi húsmaedur

Ég fór í sund í gaer. Á "hradbrautinni" synda yfirleitt adeins syndar manneskjur en í thetta sinn hvad vid annan tón. Thar sprikludu í gaerkvöldi tvaer midaldra júffertur frúarsund hlid vid hlid og tóku upp tvaer brautir medan thaer skiptust á slúdri vikunnar.

Ég sá rautt.

Fljótt geystist víóluskrímslid á grídarlegu skridi milli kellinganna, sneri skjótt vid og stímadi milli theirra á ný. Thad tók mig tuttugu ferdir ad hrekja thaer yfir í almenninginn. Thad kalla ég mótspyrnu. Naest syndi ég thaer nidur.


Víóluskrímslid - plássfrekt

Hús, barn og bíll

Gyda Stephenssen sagdi mér í gaer söguna af thví thegar hún hitti H-lensk uppahjón af verstu sort í óléttuleikfimi fyrir nokkrum árum sídan. Thau voru komin med húsid og bílinn og vantadi bara barnid til thess ad fullkomna threnninguna. Thegar lída fór á medgönguna og uppakonan ordin ansi sver um sig midja tók uppaeiginmadurinn leikfimikennarann tali til ad spyrja út í framgang (heima)faedingarinnar. Thad vaeri svo sem ekki í frásögur faerandi - nema fyrir thá sök ad hann hafdi ödruvísi áhyggjur en flestir verdandi fedur.

Slettist mikid út um allt og svona? Spurdi hann áhyggjufullur. Jah, svaradi leikfimikennarinn, Thetta er nú ekkert ofbodslega sjarmerandi svona ef út í thad er farid. Almáttugur, sagdi madurinn. Vid vorum ad setja nýtt parkett á svefnherbergid. Vid verdum bara ad kaupa landbúnadarplast og setja yfir allsaman, elskan, sagdi hann og beindi nú ordum sínum til konunnar sinnar. Leikfimikennarinn setti í brýnnar. Thad er nú ekki eins og konan ydar sé kýr herra minn, sagdi hún. Já, og veggirnir, hélt madurinn áfram. Vid VORUM ad mála. Ef thér hafid svona miklar áhyggjur af thessu getid thér alltaf látid konuna ydar faeda á eldhúsbordinu, sagdi leikfimikennarinn. Nei ertu gengin af vitinu manneskja! Aepti madurinn upp yfir sig. Vid vorum ad kaupa nýtt Brugman eldhús!

Barnid faeddist víst med brádakeisara á sjúkrahúsi. Eldhúsinu var hlíft í thad skiptid.


Víóluskrímslid - forgangsröd

Undrin gerast enn

Luis húsbródir minn er lífsreyndur madur. Á theim 35 árum sem hann hefur lifad hefur hann búid í 7 löndum, átt hundrad kaerustur og annan eins fjölda af hjákonum, lent í lífshaettu ótal sinnum, prófad um thad bil alla thá vímugjafa sem fáanlegir eru austan hafs og vestan og fengid garnasýkingu sem naestum lagdi hann í gröfina og vard thess valdandi ad hann thurfti ad gangast undir umfangsmiklar adgerdir á vafasömum almenningssjúkrahúsum í Mexíkó - thadan sem hann er upprunninn.

Á thví endalausa flakki sem Luis hefur verid á sídustu tuttugu ár hefur hann eignast óteljandi vini og kunningja sem oftar en ekki heidra hann med heimsókn sinni eigi their leid um H-lands fögru sléttur. Einn theirra er adalsöguhetjan í sögu theirri sem ég aetla ad rekja hér á eftir. Thessa sögu sagdi Luis mér í fyrrakvöld og thó hann hafi í gegn um tídina sagt mér ýmiss konar sögur held ég ad thessi hljóti ad vera sú rosalegasta.

Umraeddur vinur Luisar er ad nálgast fimmtugasaldurinn og er theim ósköpum gaeddur ad honum helst ekki á kvenfólki. Hann var thví farinn ad hafa áhyggjur af thví ad thurfa ad eyda ellinni einn med kettinum og svo kom ad hann gerdist ansi örvaentingarfullur. Eftir stutt skeid thar sem hann terroriseradi einkamáladálkana í dagblödunum og fór á blind deit upp á hvern dag gafst hann upp. Blindu deitin gerdu hann adeins sorgmaeddan og ekki brást ad frúrnar bak vid einkamálaauglýsingarnar voru í leit ad einhverju ödru en lífsförunaut. Hann hafdi nánast saett sig vid ástandid - thegar loksins hljóp á snaerid hjá honum.

Á bar rétt vid heimili sitt hitti hann kvöld eitt undurfagra unga konu. Thau tóku tal saman og fljótt kom í ljós ad thau áttu ýmislegt sameiginlegt. Brátt voru thau farin ad hringjast á oft á dag og hittust eins oft og thví var vid komid. Saman sinntu thau áhugamálum sínum, fóru saman í leikhús og í bíó og spjölludu saman yfir glasi. Thad mátti heita svo ad thau aettu í ástarsambandi - nema ad einu leyti. Líkamlega gengu thau aldrei lengra en ad kyssast í kvedjuskyni.

Thegar sambandid hafdi stadid í rúmt ár var vinurinn farinn ad ókyrrast. Tharna sat hann, fimmtugur madurinn, ástfanginn upp fyrir haus, loksins búinn ad finna konu lífs síns - og hún vildi ekki sofa hjá honum. Sjálfstraustid minnkadi. Honum fannst hann hlyti ad vera óadladandi. Kannski fannst henni hann of gamall. Hann vidradi áhyggjur sínar vid kaerustuna, sem fullvissadi hann um thad ad henni thaetti hann fínn eins og hann vaeri. Thví til sönnunar leyfdi hún honum ad ganga adeins lengra. Naest thegar thau kvöddust hleypti hún honum innundir brjóstahaldarann. Vinurinn var ad vonum ánaegdur med framgang mála en thó fannst honum varla komid nóg. Víst var ad hún var med falleg brjóst, akkúrat passlega stór og stinn, stundum kannski of stinn eins og thau vaeru pínulítid óekta, en thó gaman vaeri ad káfa á theim aesti thad adeins upp hungrid eftir meiru. En kaerastan sagdi nei.

Vinurinn fór ad ímynda sér hid versta. Kannski hafdi hún verid misnotud sem barn. Kannski hafdi henni verid naudgad og hún gaeti ekki hugsad sér ad eiga í kynferdislegu sambandi vid nokkurn mann. Kannski var hún eitthvad vansköpud, hann hafdi lesid um ad svoleidis gaeti gerst. Kannski hafdi hún bara svona lágt sjálfsálit og skammadist sín fyrir sjálfa sig? Hann bar allt thetta upp vid kaerustuna sem thvertók fyrir ad nokkud thessu líkt vaeri í gangi. Thegar hann spurdi um ástaeduna yppti hún öxlum og sagdi ad hann myndi aldrei skilja thad.

Vinurinn vard ad játa sig sigradan. Hann ákvad ad leita til bródur síns, sem er laeknir, og spyrja hann ráda. Bródirinn bad vininn ad lýsa kaerustunni - sem hann og gerdi. Hann lýsti haed hennar, hún vaeri nú adeins staerri en hann. Auk thess vaeri hún nú med helst til stórar hendur af kvenmanni ad vera. Hún vaeri kvenlega vaxin, med falleg brjóst, en afskaplega herdabreid. Auk thess vaeri hún fótstór, thau notudu sama númer. Thau hefdu meira ad segja gert grín ad thví stundum. Röddin laegi hátt, stundum adeins of hátt eins og hún vaeri ad leika Andrés Önd en thad fannst honum bara krúttlegt. Hún vaeri alltaf vel til höfd og fallega málud en stundum fannst honum hún ofgera fardanum örlítid. Hún vaeri dökk yfirlitum og med örlítinn dúnskugga á efri vör og í hárlínunni nidur med eyrunum en thad var nú ekki neitt sem hann setti fyrir sig. Hann hafdi nú aldrei séd hana nakta, og nei, ekki heldur í badfötum...og snertifaelnin hafdi komid í veg fyrir alla nánari skodun á líkama hennar. Ég skil, sagdi laeknirinn - og kvad upp sinn dóm.

Kaerastan thín er ad öllum líkindum karlmadur.

Vinurinn fékk nett taugaáfall. Var konan sem hann elskadi og dádi svo ekki kona eftir alltsaman? Vísbendingarnar hrönnudust upp fyrir framan hann og hann hafdi aldrei tekid eftir neinu. Ástin var sannarlega blind. Hvad var til ráda?

Bródirinn bad vininn ad vera rólegan. Kaerastan hans vaeri líklega ein af theim sem vaeru kona faedd í karlmannslíkama og hefdi sennilega farid í adgerd til thess ad breyta thví sem breyta thurfti til ad geta lifad lífinu til fulls sem kona. Kannski átti hún enn eftir ad fara í nokkrar adgerdir til ad fullkomna verkid. Hann gaeti bara bedid rólegur thangad til.

Vinurinn fór frá bródurnum fullur af nýrri von. Hann vissi leyndarmál kaerustunnar. Nú gaeti hann flett ofan af allri vitleysunni, sagt henni ad hann elskadi hana thrátt fyrir allt og vaeri tilbúinn ad stydja hana í gegnum thaer adgerdir sem eftir vaeru. Hann hringdi í kaerustuna, fullur tilhlökkunar, og thau maeltu sér mót á veitingastad thá um kvöldid.

Thegar lidid var á máltídina og baedi ordin hreif af víni ákvad vinurinn ad láta til skarar skrída. Hann tók í hönd sinnar heittelskudu og sagdi :"Ég veit hvers vegna thú ert óhamingjusöm. Ég veit leyndarmál thitt. Thú ert karlmadur. En thad skiptir mig engu máli. Ég elska thig jafn mikid fyrir thví." Vidbrögdin urdu önnur en hann hafdi búist vid. Kaerastan hvessti á hann augun og sagdi svo med undarlega dimmum karlaróm: "Thetta er helvítis kjaftaedi! Ég er sko enginn karlmadur. Thú ert genginn af vitinu! ÉG DREP THIG!"

Svo stedjadi hún út og skildi vininn eftir med reikninginn og brostid hjarta.

Thegar vinurinn aetladi í vinnuna daginn eftir, eftir svefnlausa nótt, rédst ad honum svartklaedd vera og bardi hann í hausinn med hafnaboltakylfu. Ruslpóstur um typpastaekkanir hlódst inn á tölvupóstfangid hans auk stuttra skeyta frá kaerustunni thar sem hún tilkynnti ad hann skyldi vera var um sig fyrst hún hefdi thad á dagskrá ad ganga frá honum. Bjölluat og raddlausar símhringingar eru daglegt braud. Um vininn ganga nú ljótar kjaftasögur sem enginn fótur er fyrir. Nú er svo komid ad hann thorir ekki út af ótta vid ad kaerastan birtist og geri alvöru úr hótunum sínum.

Ég sat stjörf eftir ad Luis hafdi lokid sögunni. "Veistu hvad thad sorglegasta er" sagdi hann. "Vinur minn er enn yfirsig ástfanginn af henni - honum. Getur ekki gleymt henni. Og tharna úti einhvers stadar er klikkud transa sem aetlar ad drepa hann, bara vegna thess."

Ég gat ekki annad en verid sammála. Undrin gerast enn.

Víóluskrímslid - fjölmenningarsamfélgid rúlar

H-land heilsar

Thegar ég kom til H-lands í fyrragaer var sól. Lestirnar gengu á tíma mér til heidurs og ferdin heim í Hús hinna töfrandi lita gekk thví áfallalaust. Leigubílstjórinn sem keyrdi mig heim ad dyrum hrósadi mér fyrir h-lenskukunnáttu mína. Thad fannst mér ógnvekjandi.

Thegar heim var komid drösladi ég árlegri yfirviktinni upp stigann og sá ad hurdin mín var enn á sínum stad. Hjarirnar virtust örlítid beygladar en tharfyrir utan virkar hurdin eins og hurdir eiga ad gera. Thad fannst mér gott. Í rúminu mínu var daud könguló og í gluggakistunni uppthornud engispretta, ekki af minni gerdinni. Thegar ég kom út í villigardinn bak vid húsid tók ekki betra vid. Thar var ekki thverfótad fyrir svakalegustu köngulóarvefjum sem ég hef á aevi minni séd. Ég fylgdist heillud med einni skessunni vinda utan um fidrildi á mettíma. Í framhaldi af thví ákvad ég ad geyma thad til betri tíma ad vada milljón köngulóarvefi til ad ná í hjólid mitt í gardskúrinn. Thad er hvort ed er bilad.

Annegret og Melanie komu í heimsókn og eldud var naglasúpa, sem bodar thad sem koma skal naestu thrjá mánudi eftir ómaelt sukk sídustu vikna. Svo fóru thaer aftur í skólann en ég fletti í gegnum póstinn minn. Thar var fátt um fína draetti. Eftir ad hafa trodid farangrinum mínum óskipulega í fataskápinn minn fór ég ad sofa. Med bangsann minn.

Í gaer var gerd allsvakaleg aefingaáaetlun med frú Bergman sem skammadi mig ekki vitund fyrir ad vera óundirbúin. Thad held ég sé ad thakka graflaxstykkinu sem ég faerdi henni.

Í dag fór ég á faetur klukkan 9 ad íslenskum tíma (11 hér...) og naut einverunnar í Húsinu. Svo fór ég ad aefa mig. Skólaárid er byrjad. Halelúja.


Víóluskrímslid - back in business

Hætt, búin, farin

Þá er sumarsælan á enda, einu sinni enn. Eftir örfáa klukkutíma mun ég stíga upp í flugvél á leið til míns ástkæra H-lands, þar sem skólinn bíður. Ég keypti graflax handa kennaranum mínum sem ég ætla að gefa henni í upphafi fyrsta tímans á miðvikudaginn. Það mun vonandi milda áhrifin af algeru æfingaleysi síðustu 10 daga. Víólan var nefnilega í viðgerð.

Í H-landi á að vera 20 stiga hiti og heiðskírt á morgun og ég hugsa með tilhlökkun til lestarferðarinnar þar sem ég mun þurfa að skipta þrisvar um lest með allt mitt hafurtask. Fái ég ekki sæti hugsa ég að ég seilist í ullarpeysuna sem liggur efst í töskunni og troði henni inn á mig svo ég sýnist ólétt. Þá gengur vonandi betur að koma afturendanum fyrir á viðeigandi stað.

Í Húsi hinna töfrandi lita hafa átt sér stað breytingar undanfarið, Annegret er flutt og hurðin mín brotnaði af hjörunum við ótilgreindar aðstæður einhvern tíma í sumar. Miðað við ótrúlegan slóðaskap húseigandans er alls ekki víst að það sé búið að laga það. Ég bíð spennt eftir að sjá hvort það sé yfirhöfuð hurð á herberginu mínu... en hver þarf svosem svoleiðis.

Víóluskrímslið biður lesendur sína vel að lifa og hvetur þá til að fylgjast með ótrúlegum ævintýrum þess í vetur sem undanfarin 3 ár. Partíið er rétt að byrja.

Víóluskrímslið - sjáumst um jólin