Vorstemmning

H-land heilsadi med gledibrag í gaer. Vedrid var eins á á fögrum vordegi uppi á Íslandi, 10 stiga hiti, logn og heidskírt. Eins gott. H-lenska lestarkerfid vann sér nefnilega inn óteljandi hatursstig med hefdbundnum seinkunum sem leiddu til thess ad ég eyddi samtals tveimur tímum í ad bída eftir lestum sem aldrei komu. Hefdi verid kalt úti hefdi ég farid ad grenja af vonsku.

Thess í stad tyllti ég mér á skiptistödunum med reyfara í hönd og las allt um vidurstyggilega innvidi Hvíta Hússins medan ég beid eftir lestunum. Bókin sú lofadi gódu á medan ég hélt ad hún snerist um mannýgar geimverur og baráttu vísindamanna fyrir lífi sínu. Hún reyndist vera um allt annad. Ég las hana nú samt og fagnadi er illmennid beid ósigur.

Á leidinni til Tilburgar thyrmdi einsemdin yfir mig og mér var skapi naest ad drekkja nokkrum músum fyrir framan ókunnuga ferdafélaga. Mikid átti ég bágt, alein í útlöndum og engin Anita Dögg. Mér vard thó brátt ljóst ad slíkt athaefi vaeri í háesta máta ósmekklegt enda hef ég farid thessa sömu för oftar en teljandi er á fingrum annarrar handar. Í stad thess ad vaela ákvad ég ad borda Nóakropp, spenvolgt úr fríhöfninni. Thad reyndist heillavaenleg ákvördun.

Heima í Húsi hinna töfrandi lita beid Annegret med kúskús og stífladan vask. Kúskúsid smakkadist vel. Handy-Girl tók vaskinn ad sér og komst ad thví ad ónefnd kvenpersóna hafdi leikid sér ad thví ad hella ofan í hann rúmensku háreydingarvaxi sér til skemmtunar á medan adrir íbúar voru í burtu. Vaxkökkurinn sem krakadur var út úr vatnslásnum var med thví ógedslegra sem Handy-Girl hefur séd.

Ég hélt upp á skólabyrjun med thví ad sofa yfir mig. Mikid var thad thaegilegt.


Víóluskrímslid - í vinnuham