Náungakærleikur

Undanfarna daga og vikur hefur rignt yfir mig tölvupóstum og smáskilaboðum frá vinum og kunningjum erlendis. Erindið er yfirleitt það sama, að athuga hvort ég sé nokkuð komin á kúpuna og búi nú í pappakassakólóníu á Lækjartorgi. Þegar er búið að bjóða mér húsaskjól og aðstoð við atvinnuleit í fjórum löndum.

Öllum léttir þegar ég segi stöðu okkar dr. Tóts vera ágæta miðað við aðstæður. Enda er fréttaflutningur erlendis á þann veg að ætla mætti að hér réði hnefarétturinn við kassann í Bónus, að kveikt væri í bílum í úthverfum á kvöldin og útgöngubann eftir 21 væri í fullu gildi.

Það kreppir að - en sjaldan eða aldrei hafa eins margir bílar stoppað fyrir mér á gangbraut og einmitt þessa dagana. Það skyldi þó aldrei fara svo að Íslendingum tækist að fá nýja sýn á lífið.

Víóluskrímslið - óbærilega bjartsýnt